گویر که در دهه 1990 با نوشتن فیلمنامه‌هایی چون «شهر تیر» و «بلید» توانست مورد توجه استودیوهای فیلمسازی قرار گیرد، با نگارش فیلمنامه‌های بلید 2 و 3 و نقدهای مثبتی که برای آن نوشته شد از سوی استودیو وارنر برای نوشتن فیلمنامه جدیدی برای سری فیلم‌های بتمن دعوت به کار شد و پس از ارائه اثری متفاوت ( آغاز بتمن)که موجبات احیای این شخصیت قدیمی را فراهم آورد به سراغ رمان jumper رفت و در عین حال داستانی را برای فیلم شوالیه تاریکی نوشت که فیلمنامه‌ای توسط نولان براساس آن نوشته شد.اما پخش سریال جدید فلش فوروارد از شبکه ای بی‌سی و موفقیت غیرمنتظره آن بهانه‌ای به دست رسانه‌ها داده تا به بررسی تازه‌ترین کار گویر بپردازند.
در فلش فوروارد- همچون سریال لاست- گویر و همکار فیلمنامه نویسش مارک گوگن هایم در پی پاسخی برای این سؤال هستند که آیا واقعا امکان تغییر آینده وجود دارد ؟
در اپیزود نخست شاهدیم میلیاردها نفر از مردم جهان به شکل همزمان برای مدت 137 ثانیه از هوش می‌روند و طی این مدت رؤیایی را شاهدند که آنها را در 6ماه بعد در 29 آوریل 2010 نشان می‌دهد.
دلیل تاکید مداوم بر 29 آوریل – پنجشنبه – پخش آخرین اپیزود فصل اول در این روز است و نویسندگان به این ترتیب به بیننده یادآوری می‌کنند برای حل پازل موجود در آن روز راه حلی ارائه خواهد شد و به شیوه برخی از سریال‌ها فقط به فکر پر کردن زمان نیستند. گویر با تاکید بر این شیوه کار آن را تعهدی نسبت به بیننده می‌داند و با این رویکرد قطعا بیننده درک می‌کند که به شعور او احترام گذاشته شده و در عین حال اگر به شخصیت‌ها اعتماد کند در پایان فصل اول مزد این احترام را خواهد گرفت.
اولین اپیزود سریال بیش از 12میلیون نفر بیننده داشت تا به این ترتیب بهترین پخش افتتاحیه برای سریالی از ای بی‌سی رقم خورده باشد و مدیران این شبکه تلویزیونی از دو جهت شادمان باشند؛ از یک سو آنها سریال درام جدید و البته محبوبی را به بینندگان معرفی کرده‌اند و از سوی دیگر توانسته‌اند در زمان مناسب، جایگزینی را برای سریال موفق لاست از همین شبکه بیابند. آخرین فصل سریال لاست که به زعم بسیاری راهکاری تازه در استفاده از فلش فورواردها را ارائه داد از اواخر ماه ژانویه آغاز می‌شود.
دو تن از هنرپیشه‌های محبوب لاست- دومینیک موناگان (چارلی ) و سونیا والگر
(پنه لوپه)- در فلش فوروارد حضور دارند و اگر در اپیزودهای اول لاست شاهد حضور خرس قطبی در جزیره بودیم در اینجا شخصیت جوزف فاینس قهرمان سریال پس از وقوع Black out و به هوش‌آمدن، کانگورویی را در خیابان می‌بیند یا اینکه در اتوبان حین تعقیب و گریز خودرو تبهکاران بیلبورد شرکت اوشنیک ایرلاینز – خط هوایی اصلی در سریال لاست- را می‌بینیم و اگر در گوگل برای لاست جست‌وجو کنید تبلیغات فلش فوروارد را در کنار صفحه خواهید دید.
برخی از منتقدان وجود این تشابه‌ها را ناشی از تاکید مدیران شبکه برای جایگزینی
فلش فوروارد به‌جای لاست برای علاقه‌مندان در پایان سال می‌دانند و گویر نیز بدون اشاره به این موضوع تفاوت‌های فراوانی بین خط داستانی این دو سریال قائل است.
او در این زمینه ادامه می‌دهد: ما از حضور این کانگورو در دقایق اولیه حادثه در شهر منظور خاصی داریم و در ادامه سریال هم شاهد بازگشت او خواهید بود اما تصور نمی‌کردیم وجود چند ثانیه‌ای کانگورو تا این حد بازخورد داشته باشد و ما را متهم به کپی‌برداری از لاست کند.
برخی از پایان‌های باز یا بسیار مبهم لاست در فصل‌های مختلف چندان به مذاق بینندگان آن خوش نیامد و حتی ابهام‌هایی را برای پاسخگویی به تمامی سؤالات آنها در فصل نهایی به‌وجود آورده است اما گویر با تعیین روز 29 آوریل عملا به بیننده گوشزد کرده که با سریالی متفاوت روبه‌روست هر چند که میزان اهمیت این تاریخ می‌تواند برای بینندگان مختلف متغیر باشد ولی به گفته گویر تمامی سؤالات بینندگان از فصل اول تا پایان همین فصل پاسخ داده خواهد شد البته این مربوط به سؤالات جزئی آنهاست؛ برای مثال آنها درمی‌یابند شخصیت‌هایی که خاطره‌ای از آینده ندارند می‌میرند یا زنده می‌مانند ولی ظاهرا سؤال اصلی – دلیل وقوع Black out – بدون پاسخ باقی می‌ماند.
گویر این موضوع را راز بزرگ سریال می‌داند که برای مدت‌ها حل نشده خواهد ماند، هر چند که به قو ل او نخستین سؤال مدیران‌ای بی‌سی در زمان توافق برای این پروژه این بود که آیا آنها توجیهی قابل‌قبول برای آن ارائه خواهند داد یا اینکه موضوع حل نشده باقی می‌ماند: در فضایی که پس از سریال لاست برای هر نویسنده سریال ایجاد شده هر طرحی که به دست مدیران شبکه می‌رسد با این سؤال روبه‌رو می‌شود که نویسنده برای انتهای کار چه فکری کرده است و البته خود من به‌عنوان یک بیننده اگر بدانم نویسنده تدبیری برای جمع کردن داستان نداشته قطعا ناامید می‌شوم.
اما در شرایطی که نویسندگان لاست از ابتدا نقطه پایان را با اندکی اغماض تعیین کرده بودند مشکل گویر و گوگن هایم عدم‌تعیین زمان خاتمه کار است و همین آنها را ناچار به برنامه‌ریزی پیچیده‌ای کرده است. آنها امیدوارند در شرایط عادی این سریال را به 5 فصل برسانند اما درصورتی که میزان بیننده‌ها کاهش یابد و مدیران شبکه خواهان کوتاه شدنش شوند می‌توانند آن را به 3فصل کاهش دهند یا در مقابل آن بیش از 5 فصل داشته باشند.
گویر 8سال قبل و پس از خواندن کتاب رابرت سایر، نویسنده کانادایی ایده نوشتن این سریال را گرفت: هرگز نمی‌توانستم به این سوژه فکر نکنم و آن را با گوگن‌هایم در میان گذاشتم. ایده روبه‌رو شدن با آینده چیزی نبود که به سادگی از آن گذشت. در کتاب سایر مردم بخشی از زندگی‌شان در 21 سال آینده را مشاهده می‌کنند ولی این مدت زمان در سریال کاهش یافت چون به اعتقاد گویر کارکرد خاطره‌ای که از آینده در ذهن افراد مانده به‌مراتب بیشتر خواهد بود.
گویر در نهایت سؤالی که برای خبرنگار نیویورک تایمز و شاید بسیاری از خوانندگان گفت‌وگو پیش آمده را مطرح کرد که اگر قرار است در پایان فصل اول به تمامی سؤالات پاسخ داده شود تکلیف سریال در سال آینده چه خواهد بود؟
گویر با لبخندی حاکی از خونسردی می‌گوید: امیدوارم تعداد بیشتری هر هفته این سؤال را از خودشان بپرسند چون انتظار برای دیدن چهره آنها در پایان این فصل برایم سخت است. فصل دوم به‌مراتب هیجان‌انگیز‌تر از فصل اول آغاز خواهد شد.
در تداوم موفقیت «لاست»
گویر که دفتر تولید سریال فلش فوروارد او در بربنک کالیفرنیا در جایی است که قبلا دفتر تولید لاست قرار داشت، خاطر نشان می‌کند لاست نشان داد شبکه‌های تلویزیونی و سریال‌ها امکان تولید آثاری را دارند که همچون سینما مخاطبانی جهانی داشته باشد و فلش فوروارد هم به نوعی در این مسیر گام برمی‌دارد و نشان می‌دهد که چگونه مردم در کشورهای جهان می‌توانند درصورت رویارویی با بخشی از آینده‌شان واکنش نشان دهند؛ آینده‌ای که در آن فردی که می‌خواست خودکشی کند خود را زنده می‌بیند و دست از خودکشی برمی‌دارد یا زنی که امیدی به فرزنددارشدن ندارد خود را باردار و در مطب پزشک می‌یابد.به این ترتیب اراده انسان‌ها برای رقم زدن آینده‌ای مناسب به چالش کشیده می‌شود و این رویکرد می‌تواند در بسیاری که به‌دلیل شرایط بد اقتصادی دچار مشکلات مالی و حرفه‌ای شده‌اند ایجاد امیدواری کند.اما شباهت‌های ظاهری این سریال با لاست تعمدی و شاید برای رسیدن به اهداف تجاری و جذب مخاطب صورت گرفته باشد هر چند که گویر و همکار نویسنده‌اش مارک گوگن هایم نظر دیگری دارند.
نیویورک تایمز -28 سپتامبر
